Het nieuwsgierige interview: Robert Alan Evans

Robert Alan Evans is een schrijver, regisseur en bedenker die in het hele VK werkt. Hij heeft veel voor jongeren gewerkt, waaronder 'Pondlife', 'Pobby and Dingan' en 'The Voice Thief' voor Catherine Wheels Theatre Company, samen met 'Mikey and Addie' voor de Culturele Olympiade van 2012. Hij is ook co-creator van dansstukken 'Tiger' en 'Little Red' bij Tramway.

Zijn werk voor volwassenen omvat 'Ignition' (National Theatre of Scotland); 'Een meisje in een auto met een man' (Royal Court Theatre) en 'The Cracks' (BBC Radio 4).

In 2018 speelt zijn bewerking van Kes in Leeds Playhouse en zijn nieuwste show The Woods , met in de hoofdrol Lesley Sharp, is te zien in The Royal Court van 9 september tot 13 oktober 2018.

Vertegenwoordigd door Casarotto Ramsay, is hij de winnaar van twee CATS-awards, een TMA-award en de Prix D'Orpheon (gestemd door de kinderen van Zuidwest-Frankrijk). Zijn werk wordt uitgegeven door Faber & Faber, Samuel French en L'Arche Editeur.

Het merkwaardige interview met Robert Alan Evans

Gefotografeerd door Gemma O'Brien

Waar ben je het meest nieuwsgierig naar?

Andere mensen. Ik hou van de meeste andere mensen. Ik bedoel, ze zijn totaal fascinerend. Ik hou van feestjes waar je lang met iemand kunt praten en aan het eind weet je dat ze een geheime zus hebben in Singapore en soms het gezicht van hun partner met het strijkijzer willen inslaan.

Ik hou ervan als mensen je vertellen wat voor klootzakken hun kinderen zijn of hoe ze weg willen rennen. Ik geloof in mensen en in de gemeenschap en ik luister graag naar verhalen.

Toen ik naar Londen verhuisde, zeiden mensen dat het moeilijker en onvriendelijker was. Ik denk niet dat dat waar is. Ik merk dat bijna iedereen in Londen dol is op kletsen en ik merk dat ze ook willen helpen en aardig willen zijn, maar ze krijgen daar niet altijd de kans voor omdat ze tegen iemands oksel worden geduwd of door een vreemde in de rug worden geslagen. Er is gewoon niet veel ruimte.

Hoe dient uw nieuwsgierigheid uw creativiteit?

Ik werk met mensen. Ik werk vaak mee aan projecten. Als ik mensen niet leuk vond en ze fascinerend vond, weet ik eigenlijk niet hoe ik iets zou kunnen maken. Niet alleen in termen van een bevredigend creatief team, maar ook in het vinden van materiaal om over te schrijven.

Elke schrijver wiens werk ik leuk vind, is ook een luisteraar. Ik kijk nogal wat theater van schrijvers die niet lijken te luisteren; ze willen eerder dat je naar ze luistert, maar ik vind dat spul meestal nogal saai en gesloten. Nieuwsgierigheid betekent dat je open bent, en een goed verhaal moet ook open zijn vind ik. Ik wil niet weten wat een schrijver denkt dat het antwoord is, ik wil gewoon dat ze een goede vraag hebben gevonden en die op een verrassende en mooie manier hebben gesteld.

Wat inspireert jou?

Mensen die goed zijn. Zelfopoffering. Mensen die moreel zijn.

Ik vind de zee ook heel inspirerend. Ik hou ervan om erin te zwemmen, erop te drijven, ernaar te kijken, ernaar te luisteren.

Beweging inspireert mij. Als ik aan een toneelstuk werk, heb ik meestal geen idee als ik ga zitten, alles komt uit de keren dat ik heb gewandeld of in de trein zat of door Glen Coe reed.

Hoe zou je jouw stijl omschrijven?

Een tijdje was het helemaal donker; zwarte spijkerbroek en blauwe t-shirts, een klassieke East End-homo-look die ik denk ik heel snel heb geleerd toen ik onverwacht vrijgezel werd en Londen in mijn eentje opnieuw moest leren. En toen werd ik vorig jaar gelukkiger en kocht ik heel veel felgekleurde shirts waar ik dol op ben. Ik wil steeds meer botsende patronen dragen en zien wat er gebeurt.

Ik ging uit met een mooie jongen die altijd alles droeg wat hij maar wilde. Het was inspirerend. Hij ging altijd voor de kleuren en texturen die hij leuk vond en omdat hij zich geen zorgen maakte over hoe hij eruit zag, zag hij er gewoon fantastisch uit. Daar was ik blij mee en heb geprobeerd hetzelfde te doen.

Wat vind je bijzonder aan Wool & Water?

Ik heb mijn bretels [bretels/bretels] door en ik vind ze de mooiste dingen die ik bezit. Ik hou van de details erop en het katoen voelt geweldig aan.

Vanmorgen droeg ik ze in Victoria Park en een man stopte en praatte tegen me alleen maar omdat ik een beugel droeg. Ik leerde alles over zijn twee zonen die astrofysica studeren, maar geen blik bonen kunnen openen en constant verdwalen. Ik denk dat dat past, ik denk dat er iets genereus is aan Alice's website en blog, veel meer dan alleen een winkel; alles wat ze maakt zal ook helpen om een ​​gesprek op gang te brengen.

Als ik mijn W&W Bretels draag,...

wil uitgaan en mensen laten zien.

Rob's Wool & Water stuk naar keuze zijn de Blue & Red Suspenders/Bretels , handgemaakt door mij in katoen en elastiek.

----------------------------------------

Volg Rob's theatrale avonturen via zijn website hier , vind zijn werk om te lezen hier en als je in Londen bent tijdens de opvoering van zijn nieuwe toneelstuk 'The Woods', ga dan naar The Royal Court.

-----------------------------------------

Met enorme dank aan fotograaf Gemma O'Brien voor de prachtige beelden. Je kunt meer van haar werk zien via haar website en op Instagram @gemma_obrien_photo